Κατ'
αρχήν, ας φανταστούμε έναν στίβο όπου
οι αγωνιζόμενοι είναι διανοητές, και
το μόνο άθλημα όπου αγωνίζονται είναι
αυτό του αγώνα δρόμου “μετ' εμποδίων”.
Τώρα,
αν προσδιορίσουμε τα εμπόδια ως τις
ιδέες των εκλιπόντων φιλοσόφων, τις
οποίες παραλαμβάνουμε από τα βιβλία
τους, και δεν υπάρχει κανένας χρονικός
περιορισμός-μιας και όποιος αγωνιζόμενος
διανοητής δεν μπορέσει να υπερπηδήσει
ένα από αυτά τα εμπόδια μένει σε εκείνο
το σημείο και όχι παραπέρα-τότε, ο
αγωνιζόμενος που θα καταφέρει να
προσπελάσει όλα τα εμπόδια, ανεξαρτήτως
χρόνου, θα είναι και ο νικητής του
αγωνίσματος. Ταυτόχρονα, θα κερδίσει
και την εμπιστοσύνη του αναγνωστικού
του κοινού, μέσω της προσφοράς σε αυτούς
μιας φιλοσοφίας αυθεντικής και καθαρά
επαναστατικής.
Τέλος, η μέθεξη της
νικητήριας θεωρίας, ως βραβείο, θα ήταν
εφικτό να πραγματοποιηθεί, εφόσον η
θεωρία αυτή θα ήταν αυθεντική και θα
πήγαζε από μια γνήσια ανησυχία, και όχι
από μια φαυλότητα, η οποία θα βασιζόταν σε θεωρίες εκλιπόντων φιλοσόφων, και
που θα οδηγούσε στον κομφορμισμό και
την τελμάτωση.
No comments:
Post a Comment